Str.gr. καλλος kallos (piękno) i σθενος sthenos (siła) Kalistenika.
Wracamy na chwilę do starożytnych greków i rzymian. W owych czasach sprawność fizyczna odgrywała kluczową rolę podczas bitew i wojen. Bowiem żołnierz grecki czy rzymski musiał umieć jezdzić konno, prowadzić rydwan, rzucać oszczepem, władać mieczem, walczyć wręcz. Musiał być silny fizycznie, wytrzymały, zwinny.
Kalistenika - (gr. gimnastyka) była fundamentem szkolenia żołnierzy walczących na polach bitew i sportowców biorących udział w igrzyskach Olimpijskich.
Rzymianie również organizowali igrzyska, ale zostały one przytłoczone w dalszym okresie cesarstwa popisami gladiatorów.
Kalistenika czyli gimnastyka jaką znamy dziś, jak widać ma dość długą historię, którą rozpoczęli starożytni. Kontynuowali w średniowieczu rycerze, odrodziła się i rozwinęła w wieku XIX dzięki takim postaciom jak : Johann Christoph Friedrich Guts Muts, John Locke, Johann Henrich Pestalozzi, Friedrich Ludwig Jahn. P. Ling.
Ostatni z wymienionych rozbudował i usystematyzował gimnastykę niemiecką. Wprowadził różnego rodzaju pomoce, które umożliwiały rozwijanie wyspecjalizowanych sprawności ruchowych, siły i zręczności. Między innymi drążki i poręcze.
Bibliografia
R. Wroczyński: Powszechne dzieje wychowania fizycznego i sportu. Wrocław 1985
コメント