Obecna forma gimnastyki rozwinęła się dopiero w połowie XIX wieku w Niemczech i w rejonie Czech. W 1881 roku powstała Międzynarodowa Federacja Gimnastyczna, która do dnia dzisiejszego stanowi ciało zarządzające gimnastyką sportową na szczeblu międzynarodowym.
Gimnastyka sportowa kobiet dyscypliną olimpijską jest od 1928 roku, wówczas była to konkurencja zespołowa. Polega ona na wykonywaniu układów ćwiczeń, które są podzielone na kilka konkurencji. Różnią się one w gimnastyce mężczyzn i kobiet. Gimnastyka sportowa pań dzieli się na skok, poręcze, równoważnię i ćwiczenia wolne. Gimnastyka sportowa kobiet w formie znanej dzisiaj po raz pierwszy pojawiła się na Mistrzostwach Świata w gimnastyce sportowej w 1950 roku. Zawody występują w formie indywidualnej lub zespołowej.
Polegają one na zaprezentowaniu układu ćwiczeń zawierającego elementy obowiązkowe przeplatane z ćwiczeniami dowolnymi. Zawody drużynowe nie oznaczają wspólnej prezentacji układu, o wyniku decyduje suma punktów wszystkich zawodników.
Początkowo średnia wieku zawodniczek wynosiła około 20 lat. Jednak zaczęła się ona obniżać, przestało dziwić, że na seniorskich zawodach biorą udział nastolatki. Co zwiększało poziom trudności, gdyż mniejsze, lżejsze i bardziej giętkie zawodniczki potrafiły wykonać coraz trudniejsze elementy. Podczas kongresu Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej (FIG) w lipcu 1980 roku podjęto decyzję o podniesieniu granicy minimalnego wieku uprawniającego do startu w głównych międzynarodowych zawodach seniorów na
ukończonych 15 lat. Co jednak nie rozwiązało problemu w związku z tym FIG w 1997 roku minimalny wiek do startów w zawodach międzynarodowych podniósł do ukończonych lat 17-tu.
Comments